notes and observations on Armenian democracy, politics, media
Wednesday, May 16, 2012
Friday, May 4, 2012
Thursday, May 3, 2012
Sunday, November 13, 2011
Տեղափոխվել եմ
Այս բլոգն այլեւս չի թարմացվելու, քանի որ հիմա բլոգ ունեմ մեր թերթի կայքում՝ http://www.aravot.am/:
Բայց սա էլ չի վերացվի՝ գուցե որոշ ժամանակ անց նորից վերադառնամ այս հարթակ:
Բայց սա էլ չի վերացվի՝ գուցե որոշ ժամանակ անց նորից վերադառնամ այս հարթակ:
Saturday, October 15, 2011
Ֆուտբոլային տենդն ինձ էլ վարակեց: Մի քիչ
Վաղուց բլոգումս ոչինչ չեմ գրել: Ահավոր զբաղված էի, բացակայում էի Հայաստանից եւ այլն: Բայց ամենակարեւորն այն է, որ նշանակվել եմ առցանց Առավոտի խմբագիր, եւ շուտով մեր էջում եմ բլոգ ունենալու:
Իսկ առայժմ` տեղադրում եմ իմ առաջին եւ գուցե միակ սպորտային հարցազրույցը: Ես այնքան ոչ սպորտային մարդ եմ, որ անգամ Վարդան Մինասյանին դեմքով չգիտեի: Մի 50 էջ նյութ էի կարդացել այս հարցազրույցից առաջ` պատրաստելով հարցերս: Ու վերջում իրեն հարցրի, թե հարցերիցս երեւաց, որ ֆուտբոլից բան չեմ հասկանում: Ինքը պատասխանեց, թե երեւաց, որ վարժ կարդալ եմ կարողանում: Սրամիտ, համեստ ու զուսպ մարդ է մեր ազգային հավաքականի մարզիչը:
Իսկ առայժմ` տեղադրում եմ իմ առաջին եւ գուցե միակ սպորտային հարցազրույցը: Ես այնքան ոչ սպորտային մարդ եմ, որ անգամ Վարդան Մինասյանին դեմքով չգիտեի: Մի 50 էջ նյութ էի կարդացել այս հարցազրույցից առաջ` պատրաստելով հարցերս: Ու վերջում իրեն հարցրի, թե հարցերիցս երեւաց, որ ֆուտբոլից բան չեմ հասկանում: Ինքը պատասխանեց, թե երեւաց, որ վարժ կարդալ եմ կարողանում: Սրամիտ, համեստ ու զուսպ մարդ է մեր ազգային հավաքականի մարզիչը:
Wednesday, September 14, 2011
ԿԵՍԳԻՇԵՐԱՅԻՆ ՌԱԲԻԶ
Հին ժամանակներում նման ուղերձները վերնագրում էին` բոլոր բարի կամքի տեր մարդկանց:
Արդեն գիշերվա 4-ն է, իսկ ես արթուն եմ: Կեսգիշերից քիչ անց մեր դիմացի հարեւանի տանը սկսեցին երգել: Երեւում էր, որ մի քիչ պրոֆեսիոնալ են: Տղաս ասաց, որ Սպիտակցի Հայկոյի ձայնն է: Սկզբում դեռ մի քիչ տանելի էր: Բայց հետո...
Պատուհանները բաց են` այլընտրանք չկա, կխեղդվեի թթվածնի պակասից: Երբ քաղաքի ձայները լռեցին` այդ "Սպիտակցի Հայկոյի" ձայնը սկսեց հնչել այնպես, կարծես անմիջապես հենց մեր պատուհանների տակ էր երգում:
Որոշ ժամանակ դադարում էր, ու սկսում էի ննջել, բայց հենց պիտի ընկղմվեի քնի մեջ` երգ էր սկսվում` "Պարսկաստանի խոոոոոորքից": Հատկապես անտանելի էր "Իմ հիվանդ մայրը ձյուն ուզեց մի օր" երգը, որը միանգամից բարձր նոտայից է սկսվում, ու հնչում այնքան աղեկտուր...
Ինչ որ տեղ 3.30-ի սահմաններում ես գժի պես դուրս թռա ու պատուհանից սկսեցի գոռալ` խիղճ ունեցեք:
Ինչ որ պահի պատուհանները փակեցի... անօգուտ: Լրիվ խորհրդային այս մուլտֆիլմի հերոսի հոգեվիճակում էի:
Վերջը որոշեցի անքնությունս օգտագործել: Վերջին շրջանում ժամանակ չեմ ունենում բլոգումս գրելու համար: Սրանից էլ լավ առիթ: Հույս ունեմ, որ ի վերջո` կհոգնեն, իրենց քունն էլ կտանի կամ էլ` Աստված տա, երգողի ձայնը կկտրվի:
Ախր, ամեն ինչը մի կողմ` ահավոր սարսափելի է ռոք սիրող մեկի համար այս ռաբիզ կլկլոցը: Առանց այն էլ դրանից ոչ մի կերպ հնարավոր չէ խուսափել` երթուղային լինի, տաքսի, որեւէ սրճարան... Դեռ այնտեղ ի վերջո կարող ես խնդրել անջատել` թեեւ խեթ հայացքների արժանանալու գնով: Բայց հիմա ինչ անեմ ես, բարի կամքի մարդիկ: Արտերկրում այս դեպքում ոստիկանություն կկանչեին, բայց ես մտավախություն ունեմ, որ մի նման բան եթե անեմ, ու եթե դա իրոք Սպիտակցի Հայկոն է` ուղղակի իր ունկնդիրների շարքերը կստվարացնեմ:
Բայց թունելի վերջում լույս երեւաց` մի 5 րոպե կլինի` հիվանդ մայրը ձյուն չի ուզել: Ու համ էլ մեքենայի ձայն լսեցի: Կարող է Հայկոն ուրիշ տեղ էլ նվագելու գործ ուներ:
Հ. Գ. Առավոտյան պետք է ներկա լինեի Մեդիա եւ անիմացիա վարպետության դասին, որը վարելու է գերմանացի կինոքննադատ Յոհաննես Ուոլթերզը: Գեղամ ջան, Ինտերնյուսի ընկերներ ջան` հուսով եմ, դուք արդեն հասկացաք, թե ինչու չեմ մասնակցելու դրան:
Հ. Հ. Գ. Համացանցում գտա «Իմ հիվանդ մայրը» երգը` սպիտակցի Հայկոյի կատարմամբ: Ու հիմա վստահ եմ` ինքն էր: Յախք, յախք, մինչեւ վերջ
Արդեն գիշերվա 4-ն է, իսկ ես արթուն եմ: Կեսգիշերից քիչ անց մեր դիմացի հարեւանի տանը սկսեցին երգել: Երեւում էր, որ մի քիչ պրոֆեսիոնալ են: Տղաս ասաց, որ Սպիտակցի Հայկոյի ձայնն է: Սկզբում դեռ մի քիչ տանելի էր: Բայց հետո...
Պատուհանները բաց են` այլընտրանք չկա, կխեղդվեի թթվածնի պակասից: Երբ քաղաքի ձայները լռեցին` այդ "Սպիտակցի Հայկոյի" ձայնը սկսեց հնչել այնպես, կարծես անմիջապես հենց մեր պատուհանների տակ էր երգում:
Որոշ ժամանակ դադարում էր, ու սկսում էի ննջել, բայց հենց պիտի ընկղմվեի քնի մեջ` երգ էր սկսվում` "Պարսկաստանի խոոոոոորքից": Հատկապես անտանելի էր "Իմ հիվանդ մայրը ձյուն ուզեց մի օր" երգը, որը միանգամից բարձր նոտայից է սկսվում, ու հնչում այնքան աղեկտուր...
Ինչ որ տեղ 3.30-ի սահմաններում ես գժի պես դուրս թռա ու պատուհանից սկսեցի գոռալ` խիղճ ունեցեք:
Ինչ որ պահի պատուհանները փակեցի... անօգուտ: Լրիվ խորհրդային այս մուլտֆիլմի հերոսի հոգեվիճակում էի:
Վերջը որոշեցի անքնությունս օգտագործել: Վերջին շրջանում ժամանակ չեմ ունենում բլոգումս գրելու համար: Սրանից էլ լավ առիթ: Հույս ունեմ, որ ի վերջո` կհոգնեն, իրենց քունն էլ կտանի կամ էլ` Աստված տա, երգողի ձայնը կկտրվի:
Ախր, ամեն ինչը մի կողմ` ահավոր սարսափելի է ռոք սիրող մեկի համար այս ռաբիզ կլկլոցը: Առանց այն էլ դրանից ոչ մի կերպ հնարավոր չէ խուսափել` երթուղային լինի, տաքսի, որեւէ սրճարան... Դեռ այնտեղ ի վերջո կարող ես խնդրել անջատել` թեեւ խեթ հայացքների արժանանալու գնով: Բայց հիմա ինչ անեմ ես, բարի կամքի մարդիկ: Արտերկրում այս դեպքում ոստիկանություն կկանչեին, բայց ես մտավախություն ունեմ, որ մի նման բան եթե անեմ, ու եթե դա իրոք Սպիտակցի Հայկոն է` ուղղակի իր ունկնդիրների շարքերը կստվարացնեմ:
Բայց թունելի վերջում լույս երեւաց` մի 5 րոպե կլինի` հիվանդ մայրը ձյուն չի ուզել: Ու համ էլ մեքենայի ձայն լսեցի: Կարող է Հայկոն ուրիշ տեղ էլ նվագելու գործ ուներ:
Հ. Գ. Առավոտյան պետք է ներկա լինեի Մեդիա եւ անիմացիա վարպետության դասին, որը վարելու է գերմանացի կինոքննադատ Յոհաննես Ուոլթերզը: Գեղամ ջան, Ինտերնյուսի ընկերներ ջան` հուսով եմ, դուք արդեն հասկացաք, թե ինչու չեմ մասնակցելու դրան:
Հ. Հ. Գ. Համացանցում գտա «Իմ հիվանդ մայրը» երգը` սպիտակցի Հայկոյի կատարմամբ: Ու հիմա վստահ եմ` ինքն էր: Յախք, յախք, մինչեւ վերջ
Wednesday, August 31, 2011
ՔՈՉԱՐՅԱՆԻ ՀԱՅԵՐԵՆՆ ԱՌԱՎԵԼ ՃԿՈՒՆ Է ԵՎ ԲԱՐԲԱՐՈՍ
Սպանըններ,
փլըզման,
վերակաղնման,
ունդունում,
Արեւելյան Տիմոր…
Ռոբերտ Քոչարյանի հայերենի հանդեպ կարոտախտ ապրողներն այն կարող են ըմբոշխնել այստեղ:
Subscribe to:
Posts (Atom)